Alo Kızım Gömleğimi Değiştiremedim

İstanbul'u arayıp oğlumla görüştüm. Televizyon almışlar, bilmemkaç ekran büyüklüğünde. Annesi de evlilik programı izliyormuş.Saatlerdir bu yazıyı yazmaya çalışıyorum. Büyük harf yazmamgerekiyor, küçük harfle yazıyorum. Siliyorum tekrar yazıyorum.Yanlışımı düzelteyim derken yazdığım bütün cümleyi bazen deparagrafı siliyorum. Yani resmen boğuştum uzun saatler boyunca.Asıl mesele kızımın “-ceksin, çaksın”larla biten cümleleri vurgulayavurgulaya anlattığı bilgisayara kaydetme işlemi belleğimden uçupgitmiş. Ya da hiç uğramamış. Gün boyu kan ter için de boğuşaboğuşa yazdığım yazıyı nasıl kaydedecektim? Bilmeyince enkolay iş bile en zor iş olabiliyor. Sınayarak pekiştirmek gerekiyor.Kızımı bir kez daha arayayım.

-Alo, kızım…