Yokuş

Yedi öyküden oluşan bu kitap, bu coğrafyanın insanının umutlarına, neşe, hüzün ve kaygılarına tanıklık etmeye çalışır. Onlarla umutlanır, hüzünlenir ve durumlara tepkilerini izler.
"Esme sanki kocaman bir bulut tarlasındaydı. Sağı solu yeşil taçlara yaslanmış bir bulut tarlası. Ancak bulutların arasında bu kadar sıcak olamazdı. Bu ne sıcaktı böyle? Sabahın sekizinde böyle olursa akşamı nasıl bulacaklardı? Başındaki örtüye dokundu, yerindeydi, güneşte elindeki tek sığınak oydu."

(Tanıtım Bülteninden)