Üvercinka Dergisi Sayı: 2 - Aralık 2014
Yayın yaşamına Kasım 2014'te TÜYAP Kitap Fuarı'nda atılan Üvercinka, çıkış niyetini kurucusu Zuhal Tekkanat'ın, “Küçük dergiler edebiyatın Sisiphoslarıdır” sözüyle tanımlıyor.
Cemal Süreya Kültür Sanat Derneği'nin (CSKSD) yayın organı olarak çıkan dergi, adını şairin ilk kitabından almakla kalmıyor, kitabın ve sözcüğün yenilikçi havasını şiir ve edebiyat ortamında olduğu kadar, yaşamda da sürdürme kararlılığının altını çiziyor: “Cemal Süreya, ‘Çağdaş şiir geldi kelimeye dayandı' şiarını ortaya atmakla kalmamış, eşsiz ‘Üvercinka' sözcüğüne yeni imge ve kuramın bütün kapsamını boca ederek şairin sözcüklere ne verip onlardan şiire ne dipsizlikler alabileceğini göstermiştir. Bu, aynı zamanda, dil tutkusuna ömrü boyunca güven ve saygı duyduğu Dağlarca'yla birlikte, ‘insan tükenmez' bilincini sahiplenme anlamına geliyordu. Bugün, yalnızca şiir değil, tüm edebiyat, tüm sanatlar ve düşünce biçimlerinin kanonu bellidir: Herkes haykırsın: İnsan tükenmez!”
İlk sayısında, çıkış bildirisinin yanı sıra, Ekrem Kahraman'ın bir manifesto önerisi niteliğindeki “Büyük Uçurum Oteli'nin Önünde” yazısıyla gündeme girmesi umulan dergi, “Seçici Kurul ve Ödüller” konusunda beklenmedik bir tartışmaya girmek zorunda bırakıldı. Derginin 2. sayısında, yine Üvercinka imzalı kapak yazısında şu düşünceye yer verildi: “İmge, sözcükler arası ilişkiyi insanlara ilmeklemeyecekse, yaşamı doğasından soymakla varılan bir şiir dünyanın en büyük ödülünü alsa da imge atıkları toplamaktan kurtulamayacaktır.”
Konu Taylan Kara ve Volkan Hacıoğlu'nun yazılarıyla irdelenirken, ödül tartışmasıyla sanal ortamda süren sert polemikler dergiye de yansıdı.
Derginin ikinci sayısında ayrıca Leyla Erbil'in Cüce'sinden yola çıkarak İnci Ponat postmodern dünyada insanın durumunu çözümlüyor. Tansu Bele, Sevgi Soysal'ı, “kendi benini arka plan çeken yazar” olarak irdelerken, Engin Turgut, Ece Apaydın'ın “Kemik Ağacını Kar Sesiyle Süsleme Sanatı” kitabını değerlendiriyor. İlyas Orak, “Kaldırımların ilk serserisi hangi şiirde kaldı?” sorusunu açan yazısında, Sabahattin Ali ve Necip Fazıl Kısakürek arasındaki etkileşime dair bir tartışma başlatıyor... Orta sayfalarda yayınlanan geniş söyleşide, Amerikalı Marksist düşünür Kleinberg-Levin, Seyyit Nezir'in sorularını yanıtlıyor; söyleşide “sanatın ve felsefenin sonu mu” sorusu da irdeleniyor. Bilge Çağatay'ın hazırladığı dünya sanat haberleri ise dergide gökkuşağı imgesi uyandırıyor.
Derginin adı Üvercinka olur da, sayfalarında şiirler olmaz mı? Ahmet Ada, Emine Erbaş, Tarık Günersel, Elif Sorgun, Engin Turgut, Günel Altıntaş, Seyyit Nezir, Ahmet Saraçoğlu, Sevim Yazar, Ali Ekber Ataş, Zafer Yalçınpınar, Turgut Toygar, İbrahim Tığ, Gültekin Emre, Hayrettin Geçkin, Yelda Karataş, İhsan Topçu derginin ilk iki sayısında, şiire edebiyat balkonunda taptaze soluk aldıran ürünleriyle yer alan şairler...
Yayın yaşamına Kasım 2014'te TÜYAP Kitap Fuarı'nda atılan Üvercinka, çıkış niyetini kurucusu Zuhal Tekkanat'ın, “Küçük dergiler edebiyatın Sisiphoslarıdır” sözüyle tanımlıyor.
Cemal Süreya Kültür Sanat Derneği'nin (CSKSD) yayın organı olarak çıkan dergi, adını şairin ilk kitabından almakla kalmıyor, kitabın ve sözcüğün yenilikçi havasını şiir ve edebiyat ortamında olduğu kadar, yaşamda da sürdürme kararlılığının altını çiziyor: “Cemal Süreya, ‘Çağdaş şiir geldi kelimeye dayandı' şiarını ortaya atmakla kalmamış, eşsiz ‘Üvercinka' sözcüğüne yeni imge ve kuramın bütün kapsamını boca ederek şairin sözcüklere ne verip onlardan şiire ne dipsizlikler alabileceğini göstermiştir. Bu, aynı zamanda, dil tutkusuna ömrü boyunca güven ve saygı duyduğu Dağlarca'yla birlikte, ‘insan tükenmez' bilincini sahiplenme anlamına geliyordu. Bugün, yalnızca şiir değil, tüm edebiyat, tüm sanatlar ve düşünce biçimlerinin kanonu bellidir: Herkes haykırsın: İnsan tükenmez!”
İlk sayısında, çıkış bildirisinin yanı sıra, Ekrem Kahraman'ın bir manifesto önerisi niteliğindeki “Büyük Uçurum Oteli'nin Önünde” yazısıyla gündeme girmesi umulan dergi, “Seçici Kurul ve Ödüller” konusunda beklenmedik bir tartışmaya girmek zorunda bırakıldı. Derginin 2. sayısında, yine Üvercinka imzalı kapak yazısında şu düşünceye yer verildi: “İmge, sözcükler arası ilişkiyi insanlara ilmeklemeyecekse, yaşamı doğasından soymakla varılan bir şiir dünyanın en büyük ödülünü alsa da imge atıkları toplamaktan kurtulamayacaktır.”
Konu Taylan Kara ve Volkan Hacıoğlu'nun yazılarıyla irdelenirken, ödül tartışmasıyla sanal ortamda süren sert polemikler dergiye de yansıdı.
Derginin ikinci sayısında ayrıca Leyla Erbil'in Cüce'sinden yola çıkarak İnci Ponat postmodern dünyada insanın durumunu çözümlüyor. Tansu Bele, Sevgi Soysal'ı, “kendi benini arka plan çeken yazar” olarak irdelerken, Engin Turgut, Ece Apaydın'ın “Kemik Ağacını Kar Sesiyle Süsleme Sanatı” kitabını değerlendiriyor. İlyas Orak, “Kaldırımların ilk serserisi hangi şiirde kaldı?” sorusunu açan yazısında, Sabahattin Ali ve Necip Fazıl Kısakürek arasındaki etkileşime dair bir tartışma başlatıyor... Orta sayfalarda yayınlanan geniş söyleşide, Amerikalı Marksist düşünür Kleinberg-Levin, Seyyit Nezir'in sorularını yanıtlıyor; söyleşide “sanatın ve felsefenin sonu mu” sorusu da irdeleniyor. Bilge Çağatay'ın hazırladığı dünya sanat haberleri ise dergide gökkuşağı imgesi uyandırıyor.
Derginin adı Üvercinka olur da, sayfalarında şiirler olmaz mı? Ahmet Ada, Emine Erbaş, Tarık Günersel, Elif Sorgun, Engin Turgut, Günel Altıntaş, Seyyit Nezir, Ahmet Saraçoğlu, Sevim Yazar, Ali Ekber Ataş, Zafer Yalçınpınar, Turgut Toygar, İbrahim Tığ, Gültekin Emre, Hayrettin Geçkin, Yelda Karataş, İhsan Topçu derginin ilk iki sayısında, şiire edebiyat balkonunda taptaze soluk aldıran ürünleriyle yer alan şairler...
