Karanfil ve Ekmek

“Seni tanıdığım için kendimi dünyanın en bahtiyar insanlarından biri, hatta en bahtiyarı addediyorum. Hatırlarsın muhakkak, üstümde hâkî bir parka, elimde birkaç karanfille Güvenpark'ta seni beklediğim o günü. Dinine yandığım dünyada ilk defa bir kızı sevmiş, İskitler'de, Taci Usta'nın tamirhanesinden kazandığım paranın yarısını anama, yarısını da karanfillere ayırmıştım. Yani sana. Sen karanfildin, anam ekmek. Alın teriydiniz ikiniz de. Emektiniz.”

(Tanıtım Bülteninden)