Acı ve Gölge

Suskun coğrafyamda acının atları beyaz çarşaflarını yırtıyor.
Harlı bir su yüreğimin ezgisi olup çıkıyor anlamıyorum.
On ikiye beş kala Leyla diye birini kalbime bağlamak istiyorlar.
Ama benim kalbim kendi çölünde bir Mecnun olmak istiyor.
Yaralı bir ceylanla birlikte dağlardan sürükleniyorsun.
Bense nicedir gökyüzünden okuma notları çıkarıyorum.
Tuzlu denizleri ve tuzlu çölleri işaretleyip geliyorum.
Ve haritalar çiziyorum hiçbir insan ayağı değmemiş.
İşte bunun için tatlı su nehirlerini çok seviyorum
Çok seviyorum ölümün esnemediği uzun soluklu nehirleri.
Yüzüme kapısını çalıyor şarkın minyatürde kalan kızı.
Acıyı bir gölge gibi kendi dışımızda tutmak istersek
Daha çok kıyım olur aşkın ve umudun olmadığı yerde.
Hüznümüz canımıza ak mintan gibi ölürcesine sarılsın.
Nihavent şarkılarda Müzeyyen Senar olmak varmış.

(Tanıtım Bülteninden)