İnsanzede

Gurbet içinde gurbeti yaşıyorum.

İçimdeki gurbetten,

İçinde olduğum gurbete taşıyorum.

Bir gurbeti ayaklarımla,

Bir gurbeti kalemle arşınlıyorum.

Binde yolcu, binde şiir oluyorum.

Binde ayak izlem,

Binde kalır sözlem.

Kalem son sözü fısıldayıp,

Ayaklar son adımı attığında,

Gurbetten, sılaya taşıyorum.

Duygu Ve Düşüncelerin Aktarımında Ve Bu Aktarımın Oluşturduğu Ruh Halini Sağlamada Şiir, Bir Mihenktir. Görünürde Kısa Ama Derinliği Fazla Olan Bir Yoldur Şiir. Şiiri Tercih Edenlerin Yolculuğu Sürprizlerle Doludur. Bazen Yoldaki Taş Taş Değil, Ağaç İse Ağaç Değildir. Herkes Aynı Yerde, Aynı Taşı Ve Aynı Ağacı Göremez. Bu Yolda Kimin Ne Görüp Ne Anladığı, Kendi Yolculuğunun Nasibidir. Yolun Ne Verdiği Değil, Yolcunun Ne Aldığı Önemlidir. Yolun Kısalığı Değil, Yolcunun Uzun Yürümesi Önemlidir.

(Tanıtım Bülteninden)