Adım Adım Sen

Döndü ve baktı…

Sustu…

Konuşmasına da gerek yoktu zaten. Ardından adımlarını saymaya devam ettim. Her bir adım,bir nefes. Kalabalıklar arasında yalnız onu görüyordum. Hayatdurmuştu. Ne saat kulesinin ibresi dönüyordu ne trafik lambalarının yeşili yanıyordu. Köşeyi dönse, sokakların üzerimdenatlaya atlaya ona yetişmesini isterdim. Sonra duraksadı ve camkenarına dizilmiş her nesne, gözünü ona dikti, görüyordum.

Çekildi ve yoluna devam etti. Biraz daha beklese, kaldırımtaşları yerinden sökülecek ve onu çevreleyecekti. Bir daha birdaha bassın isterdi.

(Tanıtım Bülteninden)