Kül

Şiir bilmezdi annem lakin terk edilmenin hasını kimliğinde gezdirirdi.
Yalnızlığına ortak etmiş reçelleri belki de bu yüzden güzeldi.
Öyle ya bir yerden kaçtı diye her yerden de tadı kaçmazdı ki.
Ama iyi okurdu.
Öyle bir canına okurdu ki kalbinin
Bu yüzden hiçbir tanı koyamamıştı götürdüğüm
Onca hekim.
Ben işte bu yüzden çabucak büyüdüm.
Közün ve küllerin arasında,
Öyle çabucak, öyle alelacele…

(Tanıtım Bülteninden)