Sergüzeşt

Zavallı hafıza! Günden güne yaşlandığını hissettiğimiz vücutlarımız, şu toprak yığınının üzerinde sürekli ayakta kalmaya çalışır durur. Bir hüzünlü bakışı yıllarca unutmaz. Bir sözü, bir tebessümü yıllarca saklar. Etrafında, baş dönmesiniandırır bir hızla geçen hatıraları korur. Bu duruma tahammülün yavaş yavaş bitmesiyle, bize ümit veren gelecek de biter. Hayatımıza yoldaş olan geçmiş, unutuluş denizinde mahvolur. O zaman öldürücü bir şekilde kanayan bir yara gibi bizi mezarın kapısında bırakarak hizmetini terk eder.

(Tanıtım Bülteninden)