Son

“Ayçiçeği mi?” diye sordu.

“Evet Cenk, ayçiçeği. Ayçiçekleri her sabah gün doğarken yüzlerini güneşin doğduğu yere çevirirler ve gün boyunca, güneş gökyüzünde hareket ettiği sürece, onlar da yüzleri güneşe dönük olarak onu takip ederler. Hem de çekirdek yüklü başlarının boyunlarına yaptığı ağırlığa ve acıya aldırmadan. Ta ki akşam güneş batıp gidene kadar… Akşam olup her yer karanlığa teslim olsa da onlar umutlarını kaybetmezler. Ertesi sabah güneşin doğacağını bildikleri için gece tekrar yüzlerini güneşin doğacağı yöne çevirip beklerler.

Ben de yıllardır sizi o ayçiçekleri gibi takip ettim.

(Tanıtım Bülteninden)