Kerbela’da Peygamber’in Atı

Aliekber meydana doğru yürümeye başladı.

Dolunay mı desem, servi mi desem, yıldızların gökyüzünde kaynaması mı desem? Bilemiyorum...

Bu sırada İmam Hüseyin'in gözlerinin dolduğunu gördüm, sağ avucunu havaya doğru tutarak münacata başladı:
''Şahit ol ya Rabbi! Kulların arasında suretiyle, siretiyle; fiziğiyle, ahlak ve davranışlarıyla, hatta konuşması ve yürüyüşüyle sevgili Peygamberine en çok benzeyen şu gençtir işte...''