Bir İtalyan Yazı

“Benim. Katy. O benim. Buraya, İtalya'ya geldim çünkü buraya birlikte gelmemiz gerekiyordu ama sen öldün, ansızın öldün ve ben sensiz kayboldum. Artık kim olduğumu bile bilmiyorum.”
Annesinin gidişi Katy'nin dünyasını altüst etmişti. Carol, onun yalnızca annesi değil; en yakın dostuydu. Yıllardır bekledikleri o seyahat şimdi tek başına çıkacağı bir yolculuğa dönüşmüştü.
Amalfi kıyılarının rüzgârında, denizin mavisinde ve sokakların renkli atmosferinde, Katy'nin kalbi yavaş yavaş yeniden atmaya başlamıştı. Ve bir gün, imkânsız olan gerçekleşti: Karşısında Carol vardı; hayatta, ışıl ışıl ve otuz yaşındaydı. Katy annesini genç bir kadın olarak tanıyacak; hayallerine, korkularına, cevapsız sorularına tanıklık edecekti.
O yaz, sevginin zamandan bağımsız olduğunu kanıtlayan bir hikâyeye dönüşürken Katy, annesini kaybettiği yerde, bambaşka bir şekilde bulacaktı.

“Aşkın ve kaybın iç içe geçtiği, yetişkinliğin eşiğinde anne babalarımızın da kusurlarıyla insan olduğunu fark ettiğimiz o ânın hikâyesi. Tam anlamıyla büyülü bir yolculuk.”
—ASSOCIATED PRESS
“Rebecca Serle, aşkın her hâlini ustalıkla işleyen bir dâhi.”
—GABRIELLE ZEVIN
“Rebecca Serle, kalpleri derinden sarsan hikâyeleriyle tanınıyor ve bu eseri, asla unutamayacağınız bir başyapıt.”
—WOMAN'S WORLD
“Yürek burkan bir hikâye... Katy'nin acısı ve yaşadığı özlem, anne-kız bağını âdeta elle tutulur kılıyor.”
—PUBLISHER'S WEEKLY
“İnsanı insan yapan kusurları ve bencillikleri olduğu gibi kucaklayan, alışılmışın dışında bir aşk hikâyesi.”
—KIRKUS
“Sıcak bir yaz gününde yudumlanan içecek gibi keyifle akan bu hikâye, sevmek ve sevilmenin anlamını yeniden hatırlatıyor. Büyüleyici bir kitap.”
—LIBRARY JOURNAL

(Tanıtım Bülteninden)