Kırkımın Hatırı

Ne ilginç bir serüvendir yaşamak. Terazinin bir tarafı hep eksik kalır.
Dengelemek de bize düşer ne yazık!
Bir tekâmül arzusunun peşinden, insan bedeninin acizliğine aldırmadan,
Ruh büyütmeye çalışırız.
Gücün, heyecanın tavan yaptığı yıllarda, terazinin tecrübe kefesi eksiktir.
Ve biz sürekli, ha gayret doldurmaya çalışırız bu kefeyi...

Yaş kemale erince, tecrübe kefesi dolar dolmasına da, fiziksel güç
Ve yaşama heyecanı kefesinin altından bir delik açılmıştır.

“Eksilen gençlik ama elde var tecrübe…”

Hoş geldin 40 yaşım! Anlaşılmak için çırpınmıyorum artık!
Anladığınız kadardır anlattıklarım!
Ne eksik, ne fazla!
Olmuyorsa, oldurmaya uğraşmıyorum!
Olduğu kadar, olmadığı kader sonuçta!

Emek mi? Hiç esirgemedim! Sabır? Tez canlı telaşlarıma rağmen yine en iyi bildiğim!
Ya sükûnet? Kafamın içindeki curcunayla, zor da olsa başardığım!
Cesaretten ne haber? Ürkek ama cesur bir kadınım hala,
Hayatın cesurları sevdiğinden haberdar!

40 yıllık hatırlı bir hayat yolcusuyum bugüne bugün, İçindeki çocukla hala sek sek oynayan!
Yüzünde beliren çizgilere inat, kocaman kahkahalar patlatan!
Düşünce ağlamaktan utanmayan, 40 yaşında bir çocuk!

Hoş geldin 40 yaşım! Heyecanım, hoş geldin!
Şimdi tomurcuklarımızdan çiçeklenme,
Dallarımızdan meyvelenme zamanı!
Ektiğimizi biçme, hasat zamanı!

(Tanıtım Bülteninden)