En İyi Oyuncu

Şu âna kadar yolcunun adını telaffuz etmediğimi fark etmişsinizdir.

Bunu da Onnik böyle istedi.

Dedi ki: “Okuyucu da hikâyede şoförün öğrendiği anda öğrensin ismimi, böylesi daha iyi.” Onun adını taksiciye söylediği an önemli bir dönüm noktası bu hikâye için. Onnik, bana şöyle anlattı: “Biz Ermeniler, başımıza türlü işler gelebileceğini bildiğimiz için, bazı reflekslere sahibizdir. Mesela ben normalde, bir takside, uzun uzun muhabbete girmem, taksiciye adımı söylemem. Çünkü adımı söyledikten sonra neler olacağını bilemem. O gün de Selin beni öyle dağıtmamış, sersemletmemiş olsa yine söylemezdim. Hele hele o taksiciye asla!”Orhan Kemal En İyi Oyuncu kitabında bizi klişelere bulaştırmadan bir taksi koltuğunda ötekinin yanına oturtuyor. Onunla beraber korkuyor, geriliyor ve ölümü hissediyoruz. Bu ülkede başkası olmanın ne denli zor olduğunu mezarımızı kazarken farkına varıyoruz. Pişmanlıkların, gizlenmiş gerçeklerin okuyucuya aktarıldığı; ama karakterlerden gizlendiği öyküler için kendinizi hazırlayın.

(Tanıtım Bülteninden)