Cam Kesiği

Yaşamlarını değiştirmek için çabalayan gencecik insanların kesen, bir fırsat bulsalar ellerinden son
hayallerini de alacak olanlar karşısında dimdik duran Bekir, istenirse o umudu yeniden yaratabileceğini
haykırıyor. Şişe İşçileri'nin sendikalaşma çabası ve delicesine rekabet içindeyken birbirine tutunup
zalimlere kafa tutma cesaretlerinin yanı sıra yürek burkan bir aşk, her satırda okuru da o dünyaya
taşıyor. Birbirlerine tutunarak geleceğe ve umuda inanmaya başlayan gencecik hayatlar, Cam
Kesiği'nde yalın ama çarpıcı bir dille ete kemiğe bürünüyor.
Tepebaşı'nda Bekir ve birkaç gececiden başka kimse kalmamıştı. Rüzgâr yeni dinmişti. Yüksel'in kafası
güzel, keyfi yerindeydi. “Vay sana Bekir, vay ki vay! Demek sendika kurdunuz ha? Vallahi çok büyük
bir iş yapmışsınız.” dedi Yüksel büyük bir keyifle.

(Tanıtım Bülteninden)