Okuru Jack Kerouacı Nasıl Öldürdü?
Okuru Jack Kerouac'ı Nasıl Öldürdü?
Merhaba. Bu kitap 4 bölümden mürekkep: son 2 bölüm (yani 3. ve 4. bölümler) Jack Kerouac'ın 1957 senesinde Playboy dergisinde kaleme aldığı Beat Kuşağının Gerçeği ve Felsefesi üzerine artık yapmaktan bıktığı açıklamaların nam salmış metnidir, daha yaşadığı yıllarda yanlış anlaşılmaktan tükenmiş olan Kerouac'ın ölümünden sonra ıstırabına okurunun ona yapıştırdığı etiketler de eklendi, zaten yaşarken medyanın hatalı pop çıkarımlarının zaman içinde değişime uğramış kökü aynı varyasyonları hala bunlar.
1.bölümü girizgah muayetinde sunmak istedi-ğimizden, A. D. Winans'ın; bilmeyene çok değerli, ezberlemiş olana hatırlatma muayetindeki makalesinden oluşmakta. Winans Kerouac'ın bağırmaktan usandığı haklı çıldırışa harika bir zemin hazırlıyor.
Kerouac'ın öncesindeki son yani kitabın 2. kısmı ise Dan Kaplan'ın kendi başına kitap gücüne sahip metninden örülü. Aslında hemen sonraki sayfalarda Jack Kerouac'ın dile getireceği yakınmaları çok daha öte noktaya taşımış olan bir deneme Kaplan'ınkisi.
En başta da belittiğimiz gibi eserimizin son iki kısmında sazı Kerouac eline alıyor, her ne kadar derdi ve buna dair ifadeleri yaşadığı dönemin televizyon ve gazete kültürüne ait karşı çıkımlar olsa da okurun hala görmezden geldiği, çıtayı aşmış belirli bir kitlenin de hendine haç ettiği bu serzenişler bir porselen pop biblosuna dönüştürülen Kerouac'ın Celin ve Proust'a giden köprüsünde taşlar oluyor.
Okuru Jack Kerouac'ı Nasıl Öldürdü?
Merhaba. Bu kitap 4 bölümden mürekkep: son 2 bölüm (yani 3. ve 4. bölümler) Jack Kerouac'ın 1957 senesinde Playboy dergisinde kaleme aldığı Beat Kuşağının Gerçeği ve Felsefesi üzerine artık yapmaktan bıktığı açıklamaların nam salmış metnidir, daha yaşadığı yıllarda yanlış anlaşılmaktan tükenmiş olan Kerouac'ın ölümünden sonra ıstırabına okurunun ona yapıştırdığı etiketler de eklendi, zaten yaşarken medyanın hatalı pop çıkarımlarının zaman içinde değişime uğramış kökü aynı varyasyonları hala bunlar.
1.bölümü girizgah muayetinde sunmak istedi-ğimizden, A. D. Winans'ın; bilmeyene çok değerli, ezberlemiş olana hatırlatma muayetindeki makalesinden oluşmakta. Winans Kerouac'ın bağırmaktan usandığı haklı çıldırışa harika bir zemin hazırlıyor.
Kerouac'ın öncesindeki son yani kitabın 2. kısmı ise Dan Kaplan'ın kendi başına kitap gücüne sahip metninden örülü. Aslında hemen sonraki sayfalarda Jack Kerouac'ın dile getireceği yakınmaları çok daha öte noktaya taşımış olan bir deneme Kaplan'ınkisi.
En başta da belittiğimiz gibi eserimizin son iki kısmında sazı Kerouac eline alıyor, her ne kadar derdi ve buna dair ifadeleri yaşadığı dönemin televizyon ve gazete kültürüne ait karşı çıkımlar olsa da okurun hala görmezden geldiği, çıtayı aşmış belirli bir kitlenin de hendine haç ettiği bu serzenişler bir porselen pop biblosuna dönüştürülen Kerouac'ın Celin ve Proust'a giden köprüsünde taşlar oluyor.
