Kim Bilir Belki

Nihayet geçtik denizi elhamdülillah
Eski bir şarkının nağmelerinde biriken hüzün
Çıkıverdi ortaya ben tarassut edeyim derken
Eski konağın yıpranmış mağrur duruşunu
Temaşaya dalmışken geçmiş günler meseli
Demek ki insan var oluyor böylece doğrusu.

Öylece bir vakit bakmış olduysam çocukların
Sabi duruşlarına, sarılışlarına, sokuluşlarına
Kucak dolusu sevginin gülücükler kondurduğu
O görkemli evin sevimli odalarına hakikat bu ya
Baktım o eski rüküş çarşının önünden geçerken
Ne çok varmışım meğer ne çok fesleğen kokusu.

(Tanıtım Bülteninden)