Müessir Kaptan

Yaşam, dalgalı deniz gibidir.

Hepimiz kendi dalgalarımızın kaptanlarıyız.

Kitapta yer alan iki çocuğun geçmişleri her ne kadar birbirlerinden farklı izler taşısa da, hayatlarına vurulan darbeler hep birbiriyle benzerdi.

İnsan kendisine benzeyeni, kendisine yakın hissedeni "ev" gibi görürdü. Evet, gerçekten de bir insan bir insanın evi olabilirdi..

Ufak yaşlarına rağmen her zaman umudu ve bitmeyen hayat sevgilerini omuzlarında taşıyan iki kardeş, çoğu zaman amansız sıkıntılar ve hayal kırıklıklarıyla karşılaşsalar da birbirlerine umudu ve sevgiyi aşılamayı hiçbir zaman bırakmıyorlar.

Büyümeyi, sorgulamayı, hayal etmeyi ve bunun beraberinde gerçekleri de kabullenip bunları sevebilme, mutluluğu öğrenme, vedaları da kabullenme maceralarına ortak olacaksınız.

Son sayfayı kapatırken içinizde oluşacak hüznü tahmin ediyor ve bir yandan ise hayata her şeye rağmen, hep umutla bakabilmemiz gerektiği duygusunu hissettirebilmeyi amaçlıyorum.

Sayfalar her zaman son bulsa da içinizdeki umudun hiçbir zaman son bulmamasını umut ederim...

ve unutmayalım ki umut varsa gelecek mutlaka vardır...

İçinizdeki çocuğu kaybetmemeniz ve her daim hatırlamanız dileği ile...

(Tanıtım Bülteninden)