Vuslat

Hayatın olsa da pür-taab,
Yaradan’a etme şekva,
Nusretiyle gelir Râbb,
Kazanır ehl-i takva.
Varmak için Menzil-i Maksuda,
Say-u gayret gerek,
Vuslatı için âşığın maşuka,
Gönlü yanık gerek.
Olursa yolun sırat-ı müstakim,
Makamı nail-i câh olur,
İman ile giden mevtanın,
Gönlü mesrur, ruhu şâd olur.
Sadra geçmek için,
Erbab-ı kemal gerek,
Gamı, kederi bertaraf için,
İman-ı kâmil gerek.
Masuma eden bîdâd,
Ömrü hayatı berbat olur,
Kol kanat geren insan-ı sadakat,
İrtifa-i kadr olur.