Kasaba

Herkesin bir çocukluğu vardır ama hiç kimseninki bir diğerininkine benzemez. Zira en başta, kişilerin yetiştikleri aile, içinde anıların oluştuğu mekanlar benzer de olsa ton olarak farklıdır. Akrabaların birbirinden değişik akla gelmedik renkleri vardır. Kardeşlerin bile huyu suyu ayrıdır, şahsidir. Şimdi obez, bir sürü kasabanın da içinde olduğu İstanbul, Ankara ve İzmir başkadır yine de ama demek ki adı şehir olan diğer şehirler de dahil irili ufaklı kasabaların hele de köylerin hiç değişmeyecekmiş gözüken havası, yaşamı içinde kımıltı halinde de olsa, bu bireysel farklılıklar büyüyüp gelişecek ortamı bulunca adeta fışkırır, bir biçim vücuda getirir. İşte o zaman kasabanın sınırları dar gelmeye başlar o kişiye. Farklı dünyaların özlemi yanar içinde. Kasabada yerleşik olunca yakınındakilere benzemeye başlar. Benzerlik aynıdır, aynı olan benzerlik içinde farklıdır. Kısaca, benzerlerin kasabası aynıdır ama kasabanın sınırlarını aşanların kasabası farklılaşır. En başta o kişi artık şahıs değil bireydir. Kasabayı bütün renkleri, gölgeleri, dinamikleri ile daha açık, daha anlaşılır görmeye başlar. Ama araya giren farklılaşma durağan bir değişim yaşayan kasabanın bu özelliklerini habire değiştirir. Siz de doğal olarak durmadan yazarsınız. Sonuç: kasabanız kişi adları dışında sadece bir kurgudur. Kurgusal bir kasaba. Hem gerçek hem değil. Hem düş hem gerçek. Ama hakiki bir kasaba! Metin Cengiz'in Kasaba'sını okuyun, ister bir anı, ister anlatı gibi ama dileyen roman ya da öyküler toplamı olarak da okuyabilir. Kasabayı keşfedin.

(Tanıtım Bülteninden)