Vasıl

Ateş kusan kum denizi içerisinde yol alırken, bir ölü gibi suskun olan çölün derinden derine kıpırdamaya başladığını hissediyordum. Bu ölü devin nasıl kudurgan, zapt edilmez bir canavar olduğunu, öfkelendiğinde onu hiçbir varlığın kontrol edemeyeceğini duymuştum. Şimdi güneş tam tepemizdeydi, havada hiçbir kıpırtı yoktu, çölde yaşayan canlılar kumların altına gizlenmişti ama her an her şey değişebilirdi, şimdi suskun olan çöl, karanlık çöktüğünde buz gibi soğuyacak, kızgın kumların altından binlerce canlı ortaya çıkacaktı.

(Tanıtım Bülteninden)