Dilimizdeki Kekremsi Tatlar

Söylemeye niyet edilenleri değil susmakla yetinilenleri, buna rağmen paldır küldür dökülmeye meyilli davetsiz sözcük misafirlerini topladım, geldim. Dilaltı kelimeleriniz yerinde duruyorsa âlâ, dilden çıktı çıkacak vaziyetteyse sakın! Niyetin, fikrin, serzenişin, önsezinin, son sözün hâsılı dilden dökülmeye meyilli cümleciklerin doğru yere yuvarlanabilmesi için şu üç şeye dikkat etmeli: Sözün ağırlığı, zamanın doğruluğu, üslup. Bilirsiniz: Kulağın en iyi işittiği ses, kalbe değen sözden çıkar. Ne yapalım? Önce iç sesimizi duyan kulak olalım, ruhumuzu darlayanın ne olduğunu bulalım. Bir de kendimize boy aynasından bakmayı amman unutmayalım! Beşeriz, elbette şaşarız. Beşer beşer toparlanmayı da evelallah biliriz. Can-u cisim yorulunca gelin yükleri bölüşelim, uçurum konulara köprüler kuralım, damakta kekremsi tat bırakan anıları paylaşalım ve ne olursa olsun, yürümeye devam edelim. Yol bitmedi. Belki, en göz alıcı manzaraya sıra bile gelmedi. Kaldığımız yerden, yetiştiğimiz kadarıyla yola devam ... Haydi! Kalbe zarar susuşlara anlaşılma huzuru vermek ümidiyle ... Yazarından kıymetli okuruna gönülden selam olsun.

(Tanıtım Bülteninden)