Bir Metafizikçinin Günlüğü

Her gün kalbim irşada tabii tutulan bir nefer gibiydi. Kâinatın metafizik temaşasıyla; ruhum tasfiye, kalbim tezkiye ve aklım terbiye mertebelerini çıkarak; ilâhi nura doğru benliğini saflaştırıyordu. Ruhun mefkûresi kalbin içindeki Tanrı’nın ruha üflediği kemâl soluğuydu. Ruh; canlılık, şuur, irade, akıl ve idrak içeren has ve manevi bir cevherdir. Rabbani bir latifedir. Hayat kavislidir. Ruh birdir, Tanrı ise yalın ve sırf birdir. Ruh bütündeki basit birliktir. Kalbin şantiyesinde ruh usta bir metafizik işçisidir. Ruh enfüsi kalbin maverasında; kalbin organik elbisesidir. Ruhunun özünü bilen kendini bilir, bu biliş, Tanrı’yı bilmeye götürür. Ruh kalpteki müstakbel bir ve kalpte istirahat eden can nüvesidir. Kalp atı ruhun bineğidir. Gönül gayb âleminden, kalp havas âleminden ruhu mezceder. Seyir ve seferle terakki içerisinde ruh miracına varır. Ruh kalbin en yüksek kıratı, kalbin batınındaki soyut tözdür.