Ustam Diyorum Öldü

Sen bu şehirde ömrün boyunca hiç öğrenmediklerini öğrendin.Hayatın; caddede, sokakta, ev içlerinde değil hikâyelerde attığınıöğrendin. Dudak büktüğün hikâyeler, seni çekip aldılar kendi göklerialtına. Sen bu şehirden çok, bu şehrin hikâyelerinde gezindin, onlarısevdin. Zamansızlığı sevdin sen, hikâyeler zamansızdı. O zamansızevren, kaygıdan uzaktı. Oysa sen hep gerçekten ve kaygıdan ibarettinbundan önce. Ben sahi neydim buradan önce. Gerçeğe demirlemiş birgemi mi? Hayır değil, ben hiç gemi olmadım, hiç yol almadım bundanönce.Makbule Aras Eyvazi ikinci öykü kitabı Ustam Diyorum Öldü'deki heröyküde başka anlatım yollarının peşine düşerek yeni iklimler yaratıyor.Gizlenen, anlatılmayan, söylenmeyenler için bulduğu yeni kelimelerleyoldaşlığı, dostluğu, sevgiyi birbirine bağlanan ya da birbirinden ayrılanyollar üzerinden tarif ediyor. Bugünün insanlarını bugününmekânlarında, geçmişin izleriyle anlatıyor.

(Tanıtım Bülteninden)