Zamane

‘Birşeyler eksik kendimi tüm duyduğum zaman bile, bir yarımlığı, bir eksikliği yaşıyorum. Bir garip hiçlik duygusu bunaltıyor. Varoluşumun tek ve temel nedeni tümlenmekmiş gibi geliyor o zaman. Ve eksikliğimi gidermek, tüm hissetmek, yarımı tamamlamak gibi bir duyguya kapılarak ne aradığını bilmez bir delifişek gibi dönüp, debelenip duruyorum. Tümlenmek, ama nasıl, nerede, ne zaman, kiminle, neyle?

Tümden kopmuş ya da oluştan bir yarımı anlatmak oldukça zor. Ama bu eksikliği hep yaşıyorum. Düşüncemin, bedenimin, varoluşumun, varoluş nedenimin, geçmiş ve geleceğimin yarısı benden uzak, hiç var olmamışçasına… Dur; duramıyorum, düşün; düşünemiyorum, var ol; var olamıyorum… Kızgın, ateşli, cehennemsel -belki de cennetsel- bir istek, öteki yarımı bulmaya itiyor beni: Tümlenmeye, tamamlanmaya, bütünlenmeye, bir artı bir, eşittir bir olmaya ya da… Hayır! Yarım nasıl olabilir ki! Düşüncelerim de bedenim de bir yanı aydınlıkta, bir yanı karanlıkta kalmış bir… Bir… Bir su damlası gibi.

Bu devinimsizlik var olmadan yok edeck beni! Korkuyorum… Bu korku mu, bu eksiklik duygusu mu var edecek beni?

Defalarca okuyacağınız ama gene de okumak isteyeceğiniz keyifli bir içsel yolculuk… Hepimizin başından geçen… Çocuklarımızın da başından geçecek olan… Usta yazar Öztaş beyninizi zorluyor, sinirlerinizi de…

(Tanıtım Bülteninden)