Kalbe Uzak Kıyılar

Sadece sevmenin yetmediğini öğrenirsin

Yaprak yaprak dökersin kalbini

Yeniden yeşerse de kalbin

Ne söylenen sözü ne de geçen zamanı geri alabilirsin

Kaybedince anlarsın değerini

Zaman geçtikçe o ilk günkü gibi hissetmiyorsun acıyı ama ruhun hep sancıyor

Bir süre sonra uyuşuyor yüreğin ve alışıyorsun

Pollyannacılık yapıp kandırmadım kendimi,

Kötü şeyler de olacak ama atlatacağım inancıyla savaştım

Kalbimin kıyısına vurdu dalgalar

Kum taneleri gibi alıp götürdü beni uzaklara

Yalnızlığın dalgasında boğuldum

Kaybettim bu savaşı derken, öyle bir dönüm noktası oldu ki; hayatın gerçekleri idi beni tekrardan karaya vuran...

(Tanıtım Bülteninden)