Ehl-i Beyt'in Varisleri: Osmanlı Halvetilerinde Ehl-i Beyt Tasavvuru

Elimizi kalbe götüren ortak bir dil var mı? Ehl-i Beyt sevgisi, sadece bir duygu değil de, bizi aynı sofrada buluşturan bir ahlâk, nezâket ve adalet çağrısı olabilir mi? 1550–1800 arasında yazılmış Halvetî metinleri; ilâhilerden menkıbelere, risalelerden dualara kadar, bu sevginin günlük hayatta nasıl paylaşma, merhamet ve ölçüye dönüştüğünü fısıldıyor. Peki, bu metinler bugün bize ne söyler; yorgun dikkatimizin içinde hangi ortak kelimeleri yeniden hatırlatır? “Velâyet”, “rızâ”, “şefaat” gibi kavramlar bir üstünlük yarışı mı kurar, yoksa birbirini kollayan bir kardeşlik dili mi açar?

güçlendirir? Farklı yorumların dışlamadan, birbirini tamamlayarak yan yana durabildiği bu zeminde Sünnî ve Şiî tecrübeler ortak ahlâk ve hikmette birleşir.