Kulilka Zagrosan

berf dibare li welatê min

lê li vî warê xopan

ku lê dijîm

dil û hinavê min dişewitin

mîna sêla li ser agirê gur sor bûbe

tenê dinêrim

ji dûr ve

bêyî ku bibînim

lûtkeya çiyayên pîroz

hîs dikim ez

dijîm

ta ji dil

lê ji dûr ve

ji te dûr im welato!

bi kesera te dijîm

di nava çar dîwarên zindana tekirdagê de

hêsinên wê dizeliqin bi çavên me ve

li vir

di nava bêdengiya zindanê de

ez li ser çiyayên

ku niha bi berfê xemilîne

dihizirim

(Tanıtım Bülteninden)