Kısa Hayatların Uzun Hikayeleri

“Halil, bir romanı parça parça yazıyor kaç zamandır. Türkiye'nin, yani Türkiye devrimcilerinin romanını... Yenilginin o taşınması çok zor yükünü... Mutlaka kitaplaşmalı...”
Osman Çutsay

Hüzünle coşkuyla, varlıkla yoklukla “derin” idealler uğruna bir dönemi paylaştığımız; kısa hayatlarından geride uzun hikâyeler bırakan arkadaşlarımızı andım bu yazılarda. Onlarla yaşadığımız güzel günleri, dostlukları yazdım.

O günleri yaşamış, hissetmiş birçok kişi bu konuda kitaplar yazdı. Yazılmasa çok eksik olurdu, hâlâ da çok eksiktir. Çok daha fazlası yazılmalıydı, yazılacaktır da ama çok ince bir iş bu. Onların birçoğu artık aramızda değil, kendilerini savunamazlar. Büyük bir özen ve her şeyden önce de derin bir yazma yetisi istiyor. Bu da bir yere kadar; dilimiz döndüğünce, duygularımız elverdiğince olacak.

Bir de şu hiç bitmeyen günlük yaşamı kazanma, üretme kaygısı bir türlü yakamızı bırakmıyor. Onları yazarken en çok zorlandığım da işte bu yaşam kaygısı ile yıllar öncesinin idealleri ve paylaşılan dostluklarının arasına başka duyguların, çabaların karışması oluyor, utanıyorum. Onlara nasıl anlatmalı bunu?...

Paylaştığımız her bir dilim ekmeğin hatırına, selamlar gönderiyorum yıllar sonrasından.

(Tanıtım Bülteninden)