Gitme Püsküllü Belam

Nasıl böyle bir ikilemde kaldık, anlamadım. Ben acemiyim sende. İlkimsin. Tekimsin. Teklediğimsin. Nasıl kavuşma umudu varsa, umut ekledim yüreğime. Püsküllü belam dedim, gerçekten de belam oldun. Ama tatlı belamdın. Hislerimi ısıtan, ufacık hayallerinin de baş tacı yapandın. Nasıl da anlattın bizi. Sen anlatırken beni, ben anladım gerçekten de seni. Kendine güvenme hissi şımarttı beni. Hep arkadaş ortamı, yanlış yönlendirme tarifleri, başımı hep yaktı. Sancıları hep ben başlattım. Düzeltmekte benim hakkımdı. Yanlış iklimde sevdim seni. Yaz geldin, kış gittin bende. Bu nasıl bir şıpsevdi? Bu nasıl ilham kaynağı? Pınarımı kesen, akıntımı yel eden, neydi?”

“Bizimkisi karşılıklı olsun. Karışık olmasın. Hep sade sevmişimdir, birde maviyi. Takıntı oldu bu bende. Duygu vurdum mu sahilime, hırçın olur değdiğinde kalbine.”

(Tanıtım Bülteninden)