Beyaz Sessizlik

Hüznüme kar yağıyor, sessizden, inceden... Kuş susuyor, gök susuyor, dağ susuyor kar yağarken. Kar konuşmuyor inerken, ses çıkmıyor, iniyor.
Sevincime kar yağıyor. Dostça sarılışıma, kardeşçe kucaklayışıma kar yağıyor. Donuyor sevgiler, üşüyor hasretler.
Derdime kar yağıyor. Uğulduyor kulağım. Yine sırtlanıyorum yaşlı dünyayı. Dünyaya kar yağıyor. Derdim bitmiyor karla, soğuyor yalnızca.
Aşkıma kar yağıyor. Nerede başlayıp bittiğini bile kestiremiyorum. İnce bir sızı, soğuk bir bıçak gibi etime batıyor kar kristalleri.
Öfkeme kar yağıyor. Bitmiyor öfkem, tükenmiyor. Her tane değiyor, eriyor, lapa lapa karlara en çok öfkem direniyor.
Sevgime kar yağıyor. Kırgınlıklarım da soğuk zaten. Cemreler tümden göğe çekilmiş. Yüreğime kar yağıyor, yine üşüyorum.
Korkularıma kar yağıyor. Karanlığımı ağartıyor biraz, iyi oluyor. Öcülerime, ecinnilerime, iğnecilerime kar yağıyor.

(Tanıtım Bülteninden)