El Uzat Büyüsün Gençliğim

Şimdi sokağımın çocukları
En güzel şarkılarını göğe bağışlıyorlar..
Çünkü göğe bağışladıkları en güzel şarkılar
Düşlerini yıkayan yağmur olarak yağıyorlar.

Ben seni en çok
Sokağıma çizdiğim umutlarda büyüttüm
Kah gök mavisi bir duman
Ve kızıl gün batımlarına çalan
Ufuk batımı renkler
Ben seni bir çobanın
Titreyen ellerinde üşüttüm
Görmedin dağınıktı gökyüzü
Deniz mavisiydi belki.

Herkes ketum kalır diye değil,
Herkes yetim kalır diye de değil
Herkes aldanır kalır diye
Ve sağır
Ve sabır dağılır diye
Bu çocuğun şakağında bu düş
Böyle her daim sükutta ve üşümüş.

Şimdi avlularıma yağan yağmurlar
Yetim kalır gibi ağlıyorlar
Çünkü onlar bütün alın şakaklarda
Buz tutmuş çivilenmeyi bekliyorlar.

Beni yetim akşamlarla bağışla
Beni yetim çocukların
Düşleriyle alkışla...