Zemherin Senin

Coşkun Karabulut, dokuzuncu şiir kitabı Zemherin Senin ile okurlarıyla yeniden iletişim kuruyor. Bu yapıt kendinden ön­ceki “Şiirim Bana Benzer” kitabıyla ortak bir söylemsel tonu paylaşsa da şaşırtıcı biçimde ve yoğun olarak aşk izleğinin çevresinde döneniyor.

Öteki şiir kitaplarında yaşamın içinde gezinmeyi seven, ko­nudan konuya atlayan, toplumsalın ve tikel insanın aksama­larını hedefine koyup onun yergisini ve mizahını yapan Kara­bulut şiiri bu kez alışık olmadığı sularda yüzüyor.

Zemherin Senin kitabında beliren özne, sevmekle yüceldi­ğini, gündelik olanı aştığını ve yaşama yeni anlamlar kattığını fark ediyor. Bu aydınlanmayla birlikte alabildiğine kendisini ötekine sunuyor. Olağandan ayrışarak özne acıyla hiç yüz yüze gelmiyor.

Tüm bu duygulanmalar içinde bile zaman zaman Karabulut şiirinin alameti farikası olan ironi başını kaldırıp kendini gös­teriyor. Böylesi “dokunaklı” ortam içinde özne kendi paro­disini yapıyor. Bu şiirsel ironiyle birlikte yapıt Me­tin Eloğlu’nda, Cemal Süreya’da ve Can Yücel’de gördüğümüz negatif estetiğe yaklaşmış oluyor.

Oktay Yivli