İki Harf Değişti Sessizliğimizde

Vaha gibiydi yanak ama kurumuştu bir kere dudak

Daha düşleyecek çok şey vardı gözlerinde

lakin gerçekler ezeli durak

Arzular içinde şair, belki de aruzda kalmış kahır

bu yüzden hep kelimeler uğrak

Tek gerçekte buldum seni, yek kaldı gönülde seviyorum sözcüğü bu yüzden dil olmalı kurak

Değişti iki harf, değişmeyen ise her hikayede bulunur bir eşraf

Bir tarafa daha yakınsındır; ya cennet ya da cehennem,

kalınmaz hiç Araf

Kalem tutmak yürek işi zira aşka ürkek kişi sessizlikten taraf

Güruh da olsa meşrep, saçlarından ruh bulmuş mürekkep

etmez mi bertaraf?

Geçip giden yaşlar değilmiş, gururumu ezip geçen yaşlarmış senden bana andaç

Üstünü çizemezdim kelamların çünkü altlarında bırakılmıştır devrik duygulardan bir sarkaç

Zaman bile kavuşuyorsa aydınlığa ya da karanlığa

vuslatın arasıdır akrep ile yelkovan

Yağmur oldu dokunuşun, gülümsemenin adı oldu güneş

Bulutların arkasındaki yel oldun artık ömürlük aşkları kovan…

(Tanıtım Bülteninden)