Ölmüş Dedemle Tanıştım

Gerçekten bilmiyorum. Uyandığımda üzerimdeydiler. Ben de sizin ilk halinizdeki gibi şaşkın bir ördek, korkmuş bir kirpi gibiydim. Sonra sorular sormaya başladım. Gök kubbe grileşince ay ve yıldızları aradım. Güneşten ümidi kesmiştim. Minik adamızı dört döndüm. Hatta ayağım kaydı, bu denize düştüm. Yüzme biliyordum ama yüzemiyordum, batıyordum. Fakat nefesim kesilmedi, boğulma tehlikesi de atlatmadım. O halde Atlantis'i bulabilecek miydim?
Aklıma Thales'in yıldızlara bakarken düşmesi geldi. Yanındaki Ispartalı hizmetçinin, “Thales, sen yıldızlara bakıp büyük sözler söylerken önünü bile göremiyorsun,” diyerek kahkahalarla güldüğünü hatırladım.

Annemlerin beni sevip kolladıklarını ve özlediklerini biliyorum. Beni katı bir rejime ve hayatın zorluklarına karşı hazırladıklarının farkındayım. Ancak, kızdırılıp soğutulan, sonra örsün üzerinde çekiçle dövülüp çelik haline getirilen bir demir parçası değilim. Duygularımı coşkulu bir şekilde yaşamak ve zihnimi berrak tutabilmek hayatımın tek emeli...

(Tanıtım Bülteninden)