Can Kırığı Safiye Çetinkaya

Can Kırığı

Olmadı... Olamadı... Dinlediğim o nefeste sustu. Onun gidişiyle bendeki tüm seslerde sustu... Hayallerim sustu... Sevinçlerim, kahkahalarım sustu... Kadınlığım sustu... Akif'ten sonra bende kalan tek şey analığımdı. Üzerini balmumuyla...
9786059016636
1048903
Can Kırığı
Can Kırığı
9.72

Olmadı... Olamadı... Dinlediğim o nefeste sustu. Onun gidişiyle bendeki tüm seslerde sustu... Hayallerim sustu... Sevinçlerim, kahkahalarım sustu... Kadınlığım sustu... Akif'ten sonra bende kalan tek şey analığımdı. Üzerini balmumuyla sıkıca mühürleyip, kapadığım ve en tenha köşelere sakladığım kadınlığımın yerinde şimdi dimdik duran bir analık vardı. Ben artık ölümden korkmuyorum, ölümlerden korkuyorum. Birincisinde sadece ben varım. Ama ikincisinde tüm sevdiklerim var... Tıpkı şairin dediği gibi, içim hep bir Hoşça kal Ülkesi oldu. Tüm sevdiklerim gidiyordu. Bir bendim geride kalan. Tıpkı yatağı değişmeyen ırmak gibi... Tıpkı yerinden bir santim ayrılamayan kıtalar gibi, dağlar gibi... Bir bendim geride kalan. Ben ev sahibiydim sanki... Gidenler gidiyordu. Dönmüyordu ve ben hep bekliyordum. Ağlıyordum... Özlüyordum... En insani yanımla kayıplarımın yasını tutuyordum... Çünkü toprak aldığını vermiyordu...

Kitabın Özellikleri
Stok Kodu:
9786059016636
Boyut:
13.50x21.00
Sayfa Sayısı:
235
Baskı:
1
Basım Tarihi:
2015-07
Kapak Türü:
Ciltsiz
Kağıt Türü:
2. Hamur
Dili:
Türkçe
Kategoriler:

Olmadı... Olamadı... Dinlediğim o nefeste sustu. Onun gidişiyle bendeki tüm seslerde sustu... Hayallerim sustu... Sevinçlerim, kahkahalarım sustu... Kadınlığım sustu... Akif'ten sonra bende kalan tek şey analığımdı. Üzerini balmumuyla sıkıca mühürleyip, kapadığım ve en tenha köşelere sakladığım kadınlığımın yerinde şimdi dimdik duran bir analık vardı. Ben artık ölümden korkmuyorum, ölümlerden korkuyorum. Birincisinde sadece ben varım. Ama ikincisinde tüm sevdiklerim var... Tıpkı şairin dediği gibi, içim hep bir Hoşça kal Ülkesi oldu. Tüm sevdiklerim gidiyordu. Bir bendim geride kalan. Tıpkı yatağı değişmeyen ırmak gibi... Tıpkı yerinden bir santim ayrılamayan kıtalar gibi, dağlar gibi... Bir bendim geride kalan. Ben ev sahibiydim sanki... Gidenler gidiyordu. Dönmüyordu ve ben hep bekliyordum. Ağlıyordum... Özlüyordum... En insani yanımla kayıplarımın yasını tutuyordum... Çünkü toprak aldığını vermiyordu...

Yorum yaz
Bu kitabı henüz kimse eleştirmemiş.
Kapat