Pamel

Topraktan al ibret, nasihat mevsimlerin...  
Son baharı yaşar gibi yaşa her geçen sonbahar... Zamandan al vefayı, insanlık ebediyetin. 
Doğuyor güneş ve hâlâ yeşil doğa, şükür ki umut var.  

Bu kitabı yazmaya karar vermek hiç kolay olmadı. Tüm gerçekliği ile, dikenlerinden  arındırılmadan yazıldı. Yazılıp silindi, yaşayıp silindi. 
Hatta seneler sürdü diyebilirim. Peşimi bırakmadı ve en sonunda yazdırdı kendini. 
Aynı şekilde, yazmak da kolay olmadı. 
Ama yazılmalıydı, okunmalıydı ve anlaşılmalıydı. Kaybolan her şey gibi bulunmak zorundaydı. 

Asıl sebep; ruhunu arayan herkes Pamel ve Pamel gibi ruhları tanımalı, bilmeli ve okumalıydı. 
Şimdi, sonra ve sonsuza dek...