İki Kadın Onlarca Hikaye

“Siz, akşamı anne baba ve kardeşlerle birlikte geçirilen zaman olarak algılarsınız, bense akşamı kabus olarak algılarım. Akşamları hiç sevmem. Siz, ağlayarak akşam yemeği nasıl yenir bilir misiniz?

Ben, hiç mutlu bir sofrada yemek yemedim hayatımda, babam evlenmedenönce babaannemle yediklerimi saymazsak... Akşam yaağlayarak yemek yiyeceksin ya da aç kalacaksın. Hangisi seçilebilirki... Öğleden sonra korkularım başlardı. Gene akşam oluyor diye.Babam evde ise ağlardım ama aç kalmazdım. Babam yoksa bazenbeni kapı önünde gören bir komşuda yemek yiyebilirdim. İşte ozaman aç olmazdım ama ya kapıda uyurdum ki en huzurlusu buyduya da evde dayak yer, acılarımla uyurdum. Kapıda ağlamam herzaman daha iyi ve güvenli idi. Siz, hiç gülmeden günler, haftalar,aylar geçirdiniz mi?”…

“Herkes, saçlarımdan önce kalçalarımı okşamaya başladı. Siz, banaçocukluk nasıl olur, çocuğa nasıl davranılır gösterdiniz mi ki bendenbunları bekliyorsunuz! Yaptıklarımın hangileri doğru?Babamolacak adam, çocuğuna nasıl davrandıysa ben de öyle davrandım.Ne diyebilirim ki...”

(Tanıtım Bülteninden)