Kav

Çocuğun gözbebeklerinde sönmüş olan ümide baktılar.

Yüreğim, dedi çocuk. Yüreğim onsuz kurak bir tarlaydı.

O yeşertti sonra çürüttü de gitti.

İnsan, dedi çocuk sevince değil sevilince aşıyormuş meğer her bir şeyi.

Ben beni seviyor sandım. Gözünde kıymetim yüreğinde yerim var sandım.

Artık gidecek yol, söylenecek söz nedir bilmiyorum.

Yalanmış, yalancıymış.

ALAGÜN 1919 ile başlayan mücadele ve destansı aşk KAV ile doludizgin devam ediyor.

(Tanıtım Bülteninden)