Weke Şebnemeke

Bamed Serdar, di helbestên xwe de mîna rastiyeke dîrokî, di asteke semantîk de weke zanista ziman ya ku li ser bêjeyan disekine, bi mijarên evînî, civakî, xwezayî xwe dispêre rastiya jiyanê. Têgihiştina hebûna nêrînên cuda û li ser firehkirina sînorên peyvan radiweste.
Carna armanc û mijara xwe dihewîne û carna ji sînorên armanc û mijara xwe derdikeve, giraniyê dide têgehên mantiqî û girêdana nava peyvan. Ji kaniyên veşartî yên zimanê Kurdî bi dêrandineke cewheran derdikeve pêşberî xwendevanan.