Düşsel

Sami’nin aklına babasının da “Soyumuz devam etsin.” sözü geldi. O yaş grubu insanlar ne çok önem veriyordu soylarının sürdürülmesine. Bu aşiret mantığından kurtulmadan bu ülkede birey olmayı başarmak çok zordu Sami’ye göre. Atatürk bu toplumu ümmet olmaktan kurtarmış, vatandaşlık bilinci aşılamıştı ama bu devrimin tamamlanması için birey olmayı da başarabilmek gerekirdi.

Mahrem, namahrem inançları yüzünden kadınlar erkeklerle karşılaşınca, arkasını dönüp duvara kapanıyordu saklambaç ebeleri gibi.

Yalnızlık, tek başına olmak değil, kültürel yönden eksik kalmaktı Anadolu köylerinde.   

Aşklar, mutlu sonla bitecek diye bir kural mı var? Halk edebiyatımızda bunun örnekleri çok. Mecnun Leyla’sına, Ferhat Şirin’ine kavuşabildi mi?