Babaya ve Mektuplarım

İsim ve soy isim iki farklı kişiliktir. Ad sana aittir, soyad genlerinden gelen yaşamdır. İnsanlar iki ismin bütünlüğünde yaşamayı öğrendiklerinde rahat nefes alırlar. Lakin benim gibi adıyla soyadı arasında savaş içinde yaşıyorsa insan; hiç veya var olmak arasında kalır, nefesi sıkışır ve sadece yazar. Yazdıkları kimilerine göre anlamsızlaşsa da yazar. Minik bir nefes alabilmek için… “Veda yaklaşıyor. Biraz sonra vedalaşacağız. Bu veda yeni bir başlangıç olmayacak. Bir bitiş… Yok, bitiş de olmayacak. Koskoca boşluk olacak, ben boşluğa sığamayacağım. Yetmeyecek ne yazarsam yazayım, vedadan önce yarım kalacağım. Yazamadığım için yarım kalacağım. Duygularımı anlatmaya yetmeyen edebiyatımdan dolayı yarım kalacağım. Tüm mektubu büyük harflerle yazsam sesim çıkmadığı için yarım kalacağım. Bu yarım kalma; yalnızlığımı da yarım bırakacak, yarım kalan yalnızlığımda yarım kalacağım. Ölümüm… Ölümüm de yarım kalacak. Sen bana ne yaptın biliyor musun?” Elveda baba…

(Tanıtım Bülteninden)