Aşk-ı Virane Aşk-ı Şahane

Şairin Dilinden Dökülen Aşk'tır
Gönül Almasını Bilmeyene Gönül Emanet Edilmez

Sevda mezarlığında kabri bulunan aşıklardık, mezar taşları olmayan, sevmeyi öğretme cüretin de bulunmuştuk, gönlü bulunamayanlara... Dua eder olduk tıp ilerlesin gönül nakli yapılsın diye, sevmeyi bilmeyenlere. Kuşkular ile karıştırılmış akıllı telefonlar kadar akıllı olamadık, zavallı virane gönüllerde. Kombin kıyafetler gibiydik aşıkların üzerinde eğrelti gibi duran. Dişlenmiş bir kenara atılmış elma misaliydi bitmeyecek aşkımız... Kalemin yazmadığı, sevilenin vermediği ilham olmuştuk, okunmayacak şiirlere...Gönülden akan aşk sözleri gibiydin, sahibi bulunamayan kimsesizlerdik öksüz ve yetim sevdasız gönüllerde...Konya ovası gibiydi gönlün alabildiğince geniş ve bir o kadar aşka kurak, Kulu geceleri gibiydi aşkımız soğuk ve karanlık. İki gönülde bir aşk olamadık, sevmeyi bilemedik sevdasız mevsimlerde. Haydi git egonun götürdüğü mutsuzluklara yelken aç, beni ve büyük sevdamızı az önce gömdüler sevda mezarlığına, sevenlere selam olsun... Şiirlerde buluşalım.

(Tanıtım Bülteninden)