Onlar için Kendime Yazdığım Şiirler

Hepimiz darmadağın olmuş hayallerimizin yüküyle yol alıyoruz.
Kimi dile getiriyor, kimi dilsiz olmuş geziniyor ruhsuz.
Çocukken, kimse “büyümeyin” diye bir tavsiyede bulunmadı.
Bilseydim böyle olacağını,
Cebimden hiç çıkarmazdım misketlerimi, topaçlarımı.
Yağmur altında kollarını gökyüzüne açan biri değildim ama saçak altında da durmamıştım.
Sağanak yağmurda değen bir kaç damla gibiydi hayat yolunda yaşadıklarım.
Oysa ben sırılsıklam ıslanmayı delicesine umardım.
İçinizden güleceksiniz, bazen aynı benim gibi düşünmüş diyeceksiniz.
Sırt kaşıyıcısı ile göbeğinizi kaşırken -yok aq- diye söveceksiniz.
Ancak ayakkabılarımı giyip, geçtiğim yollardan geçerseniz,
İşte o zaman gerçeği görebileceksiniz.
Şiir seven adam;
çay içer,
hayvan besler,
kadını adam gibi sever.
Şiir seven adam;
insan olur,
vicdanlı olur,
dürüst olur,
doğayı, çocuğu, kadını, kul hakkını korur.

(Tanıtım Bülteninden)