Güfteden Besteye

Afacan, akıllı, yaramaz...
Kâh kalesinde,
Kâh bağlarında,
Kâh yaylasında
Geçti ömrünün baharı;...
Bir şenlik havasında...
Horanını oynadı,
Türküsünü söyledi;
Hem sevildi hem sevdi...
Geçmişiyle övündü;
Geleceğine küskündü!.
Güzel Şebin’in talihi kötüydü...
İlk Türk yurdu bu belde;
Elbet mamur olacak...
O zaman Şebin Çocuğu...Kalbi mutlu olacak...