Tut Artık Ellerimden

Sesini duymadan önce, gözlerine âşık oldum.

Elini tutmadan önce, gülüşüne vuruldum.

Hatta göz kırparken, gözündeki ışığa tutuldum.

Hayat ışığım oldun bir anda...

Yürümek nedir bilmeden koşmayı seninle öğrendim.

Çocukluk nedir bilmeden seninle büyüdüm.

Ağlamak nedir bilmeden seninle güldüm.

Hayalin bile bu kadar güzelken, gerçeğinle hayata döndüm...

Biliyordum,

Gözlerinde bir gün kendimi göreceğimi,

Gülüşlerinin sebebi olacağımı,

Birlikte koca bir ömrü paylaşacağımızı,

Yeşeren umutlarımın bir gün bizi kavuşturacağını,

O gün geldiğinde yüreğine ulaşıp koca yüreğinde yer alacağımı,

Gözyaşları yerine, mutlulukla sarılacağımı,

Midemdeki kelebeklerle birlikte sana şarkılar söyleyeceğimizi,

Bütün hücrelerimin bile adını sayıklayıp, her an aşkınla dolacağımı, adım gibi biliyordum.

Önce sadece bir hayaldin, sonra benimle bütünleşip koca bir aşk oldun.

Şimdi tek dileğim, güller verdiğin kadın solmadan tut artık ellerimden...

(Tanıtım Bülteninden)