Beş Dakika

Beş Dakika, gerçek yaşamdan alındı. Her sözcüğü, her satırı, olayların her kesiti birebir yaşamın ta kendisi. Her insanın gerçeği kendine özgü olsa da yaşanan kimi gerçeklerin toplumun ortak duygularını ve değer yargılarını oluşturduğuna, paylaşılmasının gereğine ve yararına ... Funda, zarif bir referansla izleyicileri selamladı, kemanı çenesine koydu. Yasemin Hanımla birlikte gök kubbe altında, onlardan başka kimse yokmuş gibi ara vermeden programdaki eserleri seslendirmeye başladı. Bir öncekinin ardından bir sonraki giriyordu devreye. Sıra Sibelius'un "Violin Concerto Op.47"sine gelince tıklım tıklım dolu salonda nefesler tutuldu. Eseri seslendirmeye başladığında kemandan çıkan ses, sanki salonda yankılanan doğal bir ağıt gibiydi; bu ağıt, Orta Anadolu bozkırındaki Ankara'da ve labirenti andıran okul koridorlarında yankılanıyordu.

(Tanıtım Bülteninden)